In de kraamzorg heb je te maken met veel verschillende mensen, situaties en omstandigheden. Steeds opnieuw bekijk ik, ervaar ik, en leer ik hoe mensen zich gedragen en hoe ze leven.
Met alle respect en zonder te oordelen, want wie ben ik om dat te doen, stem ik mijn zorg af op de wensen en de behoeften van het gezin waarin ik verblijf. In de meeste gevallen verschilt dit niet heel veel van mijn eigen opvattingen, maar soms is alles anders…
Dit is het verhaal van Mammie en Ima, twee niet Nederlandse vrouwen met een kinderwens.
Mammie is een Engelse vrouw, Ima is een joodse vrouw, afkomstig uit Israël. De weg naar een zwangerschap was lang… Na vele pogingen van IUI en IVF bleek dat het voor Mammie niet mogelijk was om nog zwanger te raken. Daarop besloot Ima te beginnen. Ook voor haar was het niet eenvoudig maar vorig jaar raakte zij zwanger van een tweeling!
Tijdens de zwangerschap bleek zich vocht op te hopen. Ima kon nauwelijks nog lopen en ze kreeg het flink benauwd. Uit onderzoek bleek dat het jongetje van de tweeling niet gezond was. Ondertussen ontstond een levensbedreigende situatie voor alle drie en moest de moeilijke keuze worden gemaakt het leven van het jongetje vroegtijdig te beëindigen. De zwangerschap was inmiddels 30 weken ver. Met 37 weken werd een keizersnede gepland en zo werd er een gezond meisje en een levenloos jongetje geboren. Blijdschap en verdriet..Dit is een bijzonder verhaal op zich, maar voor mij was het ook bijzonder omdat het ging om buitenlandse mensen, waarbij ik gevoelige onderwerpen en medische termen in een andere taal dan het Nederlands moest verwoorden. Omdat het ging om twee mama s, die beiden evenveel moeder willen zijn. En ook omdat het poppetje nog geen naam heeft gekregen, alleen een tijdelijk, Hebreeuws koosnaampje..Pashosh, wat erg lief klinkt overigens.
Omdat ze zooooo klein was, niet eerder verzorgde ik een baby onder de 2000 gr. Bijzonder omdat zij leven vanuit een zeer idealistische gedachte waarbij alles wordt gedaan voor een betere wereld. En zo verbleef ik in een huis met alleen maar vrouwen, zelfs de baby ;), waar alles ecologisch, biologisch, organisch, tweede hands of handmade was. Heb ik kunnen zien met hoeveel liefde dit kindje ontvangen is, heb ik hen alles kunnen leren over de voeding en verzorging en hen kunnen verzekeren de zorg voor dit wondertje samen aan te kunnen. …
Ik heb ervaren dat anders, ook gewoon is…..
Hoe wonderlijk toch dat het in al die uiteenlopende situaties toch altijd weer komt tot een fijne kraamweek, met waardering voor alles wat ik doe, goede gesprekken, lachen en gezelligheid op z’n tijd…. Ik ben weer een ervaring rijker…
Inmiddels is de naam bekend. In Engeland mag 6 weken nagedacht worden over de naam, ze zal als Thea door het leven gaan.