Blog

Kraamzorg Brazilië

Kramen in de tropen.

Hoe vinden Nederlanders die in het buitenland wonen jou dan voor kraamzorg?, is een vraag die mij vaak gesteld wordt. Dat is meestal via Google, dan weer via mond tot mond reclame en soms krijg ik een zorg kant en klaar in de schoot geworpen. Dat gebeurde mij dit jaar een paar keer. Lieve collega’s, die zelf spijtig genoeg niet konden gaan vroegen mij de zorg over te nemen. En zo belandde ik in Brazilië.
Ik vind het altijd leuk om in het buitenland te kijken hoe de geboortezorg is geregeld. In Brazilie gaat het heel wat anders dan in Nederland, bijna iedereen bevalt daar namelijk via een geplande keizersnede. Er zijn dan ook maar weinig artsen die nog een natuurlijke bevalling goed kunnen begeleiden. Heel bijzonder is dan ook dat de klant waar ik ging kramen een Nederlandse doula vond en een gynaecologe die wel alles van natuurlijk bevallen wist! Zo kon zij nu voor de tweede maal op een natuurlijke manier bevallen. Na de bevalling bleef zij nog twee dagen in het ziekenhuis en plande ik mijn reis.. Na een vliegreis van 12 uur en vervolgens een taxirit van 2 uur kwam ik op plaats van bestemming. Na een goede nachtrust begon ik de volgende dag aan de kraamzorg.
Omdat ook opa en oma in huis logeerden was het een gezellige boel. Zij ontfermden zich voornamelijk over de grote broer van 2, die de nieuwe situatie als vanzelfsprekend leek te aanvaarden.
Alexander deed het goed en was een tevreden baby ondanks de problemen die er waren met het voeden. De nadelige gevolgen ondervond voornamelijk de mama, wat een vreemde ervaring was voor haar, na het eerste kind 14 maanden probleemloos te hebben gevoed. Duidelijk is dat de borstvoeding bij ieder kind weer anders gaat. De vorm van het mondje, de ligging van de tong, de zuigkracht, het speelt allemaal een rol in het wel of niet soepel verlopen van de borstvoeding.

In Brazilie komt er (als je de juiste medici hebt gekozen) alleen op dag 6 iemand langs voor een baby check en de hielprik. De eerste check voor de mama vond op dag 9 plaats in de geboortekliniek. (Ik durf niet te denken aan alles dat mis kan gaan in de tussenliggende dagen).
In de kleine wachtkamer konden we een uur na de afgesproken tijd naar binnen. De gynaecologe was een kleine slanke dame, in een keurige blouse en pantalon op stilettohakken, hoe verzint ze het!!.. Haar spreekkamer was een soort koelcel waar ik binnen een half uur onderkoeld zou zijn.. Maar wat een fantastische vrouw, een van de weinige gyns die nog natuurlijke bevallingen doet. De voornaamste reden dat bijna iedereen voor een keizersnede gaat is omdat ze de pijn van de weeen niet zien zitten, omdat het zo handig is in de planning en ook om het onderkantje mooi strak te houden.., ja serieus,…
Ondanks de volle wachtkamer werd ruim de tijd genomen om alles nog eens door te spreken en mama te onderzoeken. Het was een fijn gesprek, waar ik natuurlijk niet veel van verstond , hahaha.

Een Nederlandse baby die in Brazilie wordt geboren moet een Braziliaans paspoort hebben. Met dat paspoort kan op de ambassade dan weer het Nederlandse paspoort worden aangevraagd. We gingen dan ook samen op pad om het Braziliaanse paspoort aan te vragen.. Maar dat gaat zomaar niet. Niet alles werkt even efficiënt en soepel als bij ons. Ten eerste werd de pasfoto van de 9 dagen oude Alexander afgekeurd. Het is niet heel gemakkelijk om op die leeftijd een foto te maken waarop de baby rechtop in de lens kijkt.. dus die moest over. Dat kon gelukkig in een nabij gelegen fotoshop. Met een hoop kunst en vliegwerk was er dan eindelijk een goede foto, maar het kind was nu wakker en wilde drinken.
Dat kan gelukkig overal in het openbaar zonder dat daar ook maar iemand van opkijkt. Daarna op zoek naar een verschoonruimte want de voeding kwam er langs de andere kant net zo hard weer uit…, zo gaat dat met baby’s… Voor het volgende project moesten we weer een half uur wachten.. Vingerafdrukken. Weet je hoe klein die vingertjes zijn?? Dit moest dan ook nog een keer over want het zwarte veegje was niet duidelijk genoeg.. Het is uiteindelijk allemaal gelukt maar wat een inspanning voor de mama die toch nog maar net een beetje op de been is..!

Kramen in de tropen is anders. Door de warmte zijn er andere aandachtspunten. Kruikjes zijn niet echt aan de orde, voor uitdroging moet extra worden gewaakt.
Aan de ene kant zorg je dat de baby het niet te warm heeft en aan de andere kant is het oppassen met de airco’s overal.
Het werktempo ligt iets lager, anders hou je het niet vol. En zelf moet ik ook genoeg drinken natuurlijk…, liters thee gingen erin!
Naast het kramen genoot ik van de warmte en de prachtige natuur. In Brazilie groeit echt alles! Af en toe een bikinimomentje en een duik in het zwembad om weer af te koelen.
Na een week was het weer tijd om te gaan. Een lactatiekundige nam de zorg voor de borstvoeding verder voor haar rekening, want een ontsteking stak de kop op. Verder ging het goed met moeder en kind. Geleidelijk wennen zij nu aan een gezin met twee kindjes, en gaan zij een mooie toekomst tegemoet.
Het was weer een hele ervaring!

IMG_2653

IMG_2809

r_Zyeny4z5ziIt4zXXrCsUwrMAhYxD1flZXRwrJhM2o