In februari dit jaar stond er een buitenlandse zorg in new York gepland. Superleuk om daar weer eens te kramen! … dacht ik…, tot dat ik er achter kwam dat ik geen ESTA kon aanvragen vanwege mijn vakantie in Cuba een jaar eerder. De procedure om een officieel visum aan te vragen bleek zeer uitgebreid met echt ongelooflijke vragen alsof ik de meest criminele plannen voor ogen had. Maar ik had er natuurlijk alles voor over en vulde alles netjes in. Toen bleek dat het fysieke interview in Amsterdam wat daarbij hoort pas na 165 dagen kon plaatsvinden, tja dat was te laat. Dat zou weken na de geboorte zijn. Erg jammer dus, geen zorg voor deze mama en voor mij geen tripje NY.
Ik was dan ook heel blij met de volgende buitenlandse vraag, uit Budapest!
Wow, Hongarije, daar was ik nog nooit geweest.
Eind november kwam ik al in gesprek met dit Nederlandse gezin dat sinds enkele maanden in
Budapest woonde. We maakten kennis via Facetime en er was meteen een wederzijdse klik. De uitgerekende datum zat wel spannend dicht op de klant ervoor en daarover maakten we afspraken met een collega. Dat bleek overbodig want kleine Job in Middelburg kwam 3 weken eerder en zo had ik mijn handen vrij voor Budapest. Ook daar zou een jongetje geboren worden. Ik hield app contact en samen keken we uit naar de geboorte. Laatste dingetjes werden nog besproken en aangeschaft.

En daar was, precies op de uitgerekende datum, in sneltreinvaart een lief klein Hollands Hongaartje!

Ik had 3 dagen de tijd om mijn reis te plannen en mijn koffer te pakken. Met de trein van 6.15 vertrok ik naar Schiphol en om 14 uur stond ik in Budapest. De hitte sloeg direct op me terwijl ik stond te wachten op de taxi. Ik arriveerde een half uurtje eerder dan zij en dronk even een verse jus d’orange in een hip tentje met airco. Het was wel even wennen aan 38 graden. De baby had het goed gedaan onderweg naar huis, hij lag heerlijk te slapen. Het appartement was ruim en lekker koel. We namen de overdracht door en al snel was het tijd voor de voeding. Dat zag er al heel goed uit gelukkig. De ouders hadden de gegevens van de afgelopen dagen allemaal netjes genoteerd zodat ik goed inzicht kreeg in de situatie. Het kraamdossier had ik 4 weken van tevoren al opgestuurd dus alle gegevens konden meteen verwerkt worden.
Al snel bleek dat baby Louis ’s nachts niet zo heerlijk sliep als overdag… Het bekende omgekeerd dag- en nachtritme van pasgeborenen.

’s Morgensvroeg nam ik daarom de zorg over zodat de ouders nog een paar uur konden slapen. Ondertussen bakte ik een heerlijke granola en verzorgde het ontbijt.

Samen namen we de situatie door en ik stelde de ouders gerust, het huilen is echt normaal en Louis is zover we kunnen zien een gezond kindje. Overdag sliep hij als een engeltje. Er was zo nu en dan bezoek van de grootouders die ook overgekomen waren om hun kleinkind te bewonderen. Leuk om daar ook even kennis mee te maken, te voorzien van koffie thee en beschuit met muisjes om daarna afstand te nemen en me met de was bezig te houden.. Daarna was het weer rust, de o zo noodzakelijke rust.
Iedere dag kreeg ik een receptje waarover ik me kon buigen terwijl de ouders nog even gingen rusten.
Het waren stuk voor stuk goede maaltijden, erg lekker en zelfs vega 😉
Tijdens het eten kletsten we wat af en ik verbaas me er altijd over dat je zo snel opgenomen en gewaardeerd wordt. Het is echt fijn om je zo thuis te kunnen voelen.
S Avonds verliet ik het huis en liep dan naar de Donau, hopende op wat verkoeling (weinig) . Even een wandeling langs het Parlement, de brug over, het eiland in de Donau op. Overal gezelligheid op straat. Soms ging ik een heerlijk ijsje halen en liep altijd met een flesje water voor de dorst. Er was zoveel te zien en te beleven, ik kreeg veel tips en adresjes voor de week na de kraamzorg die ik nog in Budapest zou blijven.

Halverwege de week stagneerde de groei van Louis. We besloten te kolven om de productie te meten en te zien hoeveel hij precies drinkt. Dat was ruim voldoende gelukkig. De temperatuur was ook steeds prima, luiertjes ook allemaal ok. Zou het huilen hem zoveel energie kosten?
De eerste controle na ontslag ziekenhuis was op dag 7 en werd gedaan in een privékliniek, de kinderarts daar was helemaal tevreden. Hij beaamde dat huilen erbij hoorde en dat hij 2 weken de tijd had om weer op geboortegewicht te komen.

Maar ik had wel met de ouders te doen. Wat konden ze anders nog doen dan veel knuffelen, huid op huid en hopen op betere nachten? Ik besloot een nachtdienst over te nemen voordat ik de zorg afsloot. De ouders gingen vroeg slapen en ik was benieuwd wat me te wachten stond. De voeding van 22.30 zou ik geven dus ze hadden wel even rust voorlopig. Al snel had hij zijn buikje vol. Er was even wat onrust en na nog een verschoning viel hij in mijn armen in slaap. Ik legde hem in zijn bedje en ging zelf maar op de bank er naast liggen. Vier uur later werd ik zelf wakker maar het mannetje sliep nog! Het was goed om te zien dat hij dat wel kan, dat geeft moed. De ouders waren al behoorlijk uitgerust en ze namen Louis weer zelf voor hun rekening. Het eind van de kraamzorg kwam in zicht, de ouders kregen al meer routine. We oefenden nog met de draagzak en ik zag nog eens toe op het bad ritueel. De voedingen gingen goed en het gewicht ging weer de goede kant op. Een afspraak bij de osteopaat stond gepland. Mijn kolf kon nog een weekje gebruikt worden omdat ik toch nog in de buurt was, de nieuwe was besteld maar die kwam niet zo snel als gehoopt. En dan is daar toch het afscheid, nooit zo leuk maar de wetenschap dat ze me gewoon kunnen appen stelt dan gerust.
Ik nam de taxi naar mijn hotel waar even later ook mijn partner arriveerde. Samen hebben wij Budapest
uitgebreid beleefd, wat een mooie stad! Het was loeiheet tijdens onze vele lange wandelingen en fietstocht. We liepen van Buda naar Pest en klommen daar naar de uitkijktoren Normafa. We bleven ook een dag in de Spa Széchenyi met zijn vele thermale baden en deden de avondcruise op de Donau.
Op de laatste dag spraken we nog af met mijn gezin op een terrasje. Baby Louis lag lekker in de wagen.
Het was aandoenlijk de ouders bezig te zien en ik was gewoon een beetje trots. Ze deden het goed, ik kon met een tevreden gevoel Budapest verlaten. Het was een mooie reis!