Op 26 maart vloog ik naar de UAE voor een kraamzorg in Abu Dhabi!
Een aantal dagen ervoor was Thomas al geboren. Hij moest even wat langer in het ziekenhuis blijven vanwege een verhoogd bilirubine gehalte, daarvoor moest hij onder de lamp. Zo kwam het dat ik op dag 5 voor het eerst bij hen binnenstapte. De ontvangst was erg hartelijk en de beschuit met muisjes kwam tevoorschijn! Zo grappig hoe expats die overal ter wereld willen en kunnen wonen toch zo vasthouden aan specifieke Nederlandse dingen.

De eerste dagen zijn erg belangrijk voor het goed op gang brengen van de borstvoeding en het leren aanhappen van de baby. Ik hoopte dan ook van harte dat de begeleiding in het ziekenhuis goed zou zijn. We hadden wel wat app contact dus een beetje aansturen kon ik wel maar dat is toch heel wat anders dan live.
De eerste voeding die ik observeerde vond ik bijzonder. Ik zag wat zaken die ik graag anders zou willen zien. Dat kan niet direct.. De ouders zijn gewend geraakt aan bepaalde manieren en die kan ik niet, net een uur binnen, in 1 klap veranderen. Wel legde ik uit dat de beginpositie comfortabel voor mama moet zijn. Pas als zij lekker zit mag de baby worden aangelegd. Dat was genoeg voor dit moment. Ik zag dat er veel melk was en dat de baby het zich goed liet smaken. We gingen nu eerst slapen, en morgen zou ik het volgende stapje nemen.
De ouders waren blij met alles wat ik kon uitleggen over de voedingen. Ook al spraken zij vloeiend Engels, het is altijd fijner om in je moedertaal dieper op de zaken in te kunnen gaan.
Thomas deed het goed. ’s Nachts kwam hij netjes voor zijn voedingen en ging daarna weer rustig slapen. In de ochtend sliepen de ouders wat langer door zodat zij in totaal toch best wat uurtjes rust konden pakken.
Net toen alles een beetje op de rit was kwam er een borstontsteking opzetten… Ik zag een rode plek en mama klaagde over pijn in die borst. Om erger te voorkomen kwam ik meteen in actie, de verschillende interventies paste ik toe en met succes! De koorts nam af en na twee dagen leek alles onder controle. Maar toen begon de andere borst…, zo sneu. De mama verbeet zich en liet Thomas zoveel mogelijk de borst leegdrinken. Het was echt aanpoten. Voeden, masseren, koelen, dat alles is best intensief! Iedere dag leerde ik haar nieuwe voedingshoudingen aan om toch maar zoveel mogelijk melkkanaaltjes open te houden. Petje af voor deze mama. Ze onderging alles dapper omdat ze het beste wilde voor haar kind.
Er gingen weer twee dagen voorbij voordat ook deze ontsteking onder controle was. Gelukkig voelde mama zich toen wat beter.
Ik zorgde voor heerlijke ontbijtjes met veel fruit en kookte ’s avonds de recepten die mama uit de Allerhande had uitgezocht! Handig hoor ☺

Omdat de ouders het badje wilden uitstellen kwam het eerste badje pas op dag 11 aan de orde. Wanneer pas later in bad wordt gegaan zie ik dat de navelstomp veel langer blijft zitten. Ook in Amerika zag ik dat, daar is het gebruikelijk de eerste weken niet te badderen. Het rottingsproces duurt dan wel langer wat in die warme landen toch wel extra aandacht verdiend. Tijdens het badje verweekt de streng en verliest steeds wat vezels waardoor hij sneller afvalt. Op zich vind ik dat wel een voordeel want die grote klem op dat kleine buikje, het randje van de luier dat er langs schuurt, het luchtje wat er vanaf komt is niet fijn, Ik ben blij als hij er eindelijk afvalt! Ouders mogen hier altijd zelf in kiezen natuurlijk, evenals de producten die ze wel of niet willen gebruiken.

De kraamzorg speelt zich voornamelijk binnenshuis af en verschilt inhoudelijk niet veel met de zorg in Nederland. Alleen de oproep tot gebed, de zang van vreemde vogeltjes en de hitte brengen je in een andere sfeer en doen je beseffen dat je ver van huis bent. Zodra de situatie het toe laat ga ik naar buiten en wil ik alles zien en beleven.
Dankbaar verwonder ik me erover dat ik nu weer hier mocht zijn. Het was in alle opzichten weer een mooie reis!