Eind 2015 beviel Lieke, na een vrij zorgeloze zwangerschap, op een uitzonderlijke manier. Ze liep al over tijd, het vocht nam toe en de bloeddruk steeg. De eerste poging tot strippen was niet succesvol en er werd besloten tot het inleiden van de bevalling. Toen na veel weeën en hard werken de ontsluiting niet wilde vorderen werd besloten tot een keizersnede. Maar ook langs die weg was het niet eenvoudig. De baby lag in wandbeenligging, dit komt niet vaak voor , een deel van het koppie zat behoorlijk klem in het bekken. Zelfs via de keizersnede moest er een vacuümpomp aan te pas komen en werd extern mee geduwd om de baby geboren te laten worden.. De gynaecologen spraken over een complexe keizersnede en zouden er nog lang over praten..
Maar daar was ze dan… Elin, 4020 gram! Ze mocht even bij mama op de borst maar Lieke werd misselijk en dreigde weg te vallen. Ze was 2 liter bloed verloren, ( 0,5 l is gemiddeld).., en kreeg een bloedtransfusie.
Lieke voelde zich zwak en alles deed haar zeer maar ze had 1 grote wens, en dat was borstvoeding geven. Zo gebeurde het dat ze lag te voeden tijdens de bloedtransfusie! Hoe gemotiveerd ben je dan ?!
Vijf dagen na de geboorte mochten moeder en kind naar huis en begon mijn werk. Ik zag een verzwakte mama die maar al te graag haar kleintje wilde verzorgen maar dat echt nog niet kon.. Ze was kortademig en kon niet lang staan, alleen de borstvoeding, die liep als een trein!
Iedere dag hoorde ik haar het traumatische bevallingsverhaal aan haar vriendinnen vertellen, die om beurten langs kwamen. Heel goed voor de verwerking en de manier waarop ze vertelde bewonderde ik. Ze sloot steevast af met de woorden…, ok het was geen pretje…. Maar ik heb geen knip!! Hahaha, we moesten er allemaal om lachen, waar haalde ze de positiviteit vandaan??
Over het herstel was ik niet tevreden, ze was slap en moe en had geen eetlust. In overleg met de verloskundige besloten we wat extra zorg bij te indiceren. Inmiddels werd het kerst en we probeerden er samen toch iets feestelijks van te maken.

Elin en ik in kerstoutfit

Maar daarna moest het kraambed toch worden afgesloten, we hadden alles gedaan wat binnen ons bereik lag. Dit was geen gezin waar ik vrolijk afscheid nam, het voelde niet af. En dat bleek ook wel..
Die avond nog werd Lieke met de ambulance naar Goes gebracht, ze had een flinke nabloeding! Het bloeden wilde niet stoppen en er werd een bakriballon ingebracht die tegendruk gaf tegen de baarmoederwand. Dit was een tijdelijke oplossing want de volgende dag zou embolisatie toegepast worden, waarbij kleine sponsjes in de bloedvaten naar de baarmoeder geplaatst worden om zo de bloeding te stelpen. Lieke belande op IC , lag aan de beademing en werd onder narcose gehouden. Ondertussen kreeg zij in totaal 12 zakken bloed, 7 plasma en 6 trombocyten!
Toen de verloskundige mij belde om dit alles te vertellen dacht ik alleen maar… O neeee, niet dit ook nog… en de borstvoeding dan?!!
Ik was dan ook erg blij voor haar toen ik hoorde dat ze van de kraamafdeling iedere 3 uur op de IC kwamen kolven, terwijl mama onder narcose lag, wat super was dat! Een dikke pluim voor de kraamverpleegkundigen van het ADRZ, Elin hoefde slechts een paar keer kunstvoeding, de productie bleef op peil en Elin kon zo snel dit mogelijk was weer live aan de borst.
Het bijzondere in dit hele verhaal was dat Elin de hele tijd zo lief was. Ze hield zich rustig alsof ze wist dat mama zwak was. Ze lag heerlijk bij papa die er de hele tijd bij kon blijven. Ze deed het super en de zusters hielden in een schriftje bij hoe de dag was verlopen. Bij mama’s bed kwam een foto van Elin te staan en later kon ze via de Ipad meekijken in het wiegje van Elin. Toen Lieke van IC af kwam zocht ik haar op in het ziekenhuis met, hoe kan het ook anders, een heerlijke fruithap! Nog steeds klonk ze positief. Elin was al gegroeid, die heeft er niet veel onder geleden gelukkig.
Nog zwak maar goed genoeg mochten zij na 2 weken het ziekenhuis verlaten. Ook thuis kwamen er nog wat flinke stolsels los maar ze hoefde gelukkig niet nog een keer terug naar het ziekenhuis.. Uiteindelijk is alles goed gekomen. Ik wil er niet over nadenken wat er gebeurt zou zijn als er niet zo goede medische zorg voor handen was geweest. Ik vind het erg knap hoe Lieke en Niels zich hier doorheen hebben geworsteld en juist de kracht hebben gehaald uit de positieve puntjes die er waren. Ik wens hen alleen nog maar voorspoed, veel liefde en geluk met het mooie gezinnetje dat zij vormen!